Dizionari Talian Furlan

buno- -buno conf.

der. dal gr. ‘bouno-’, cjale leme gr. ‘bou´nos’, montagne

  1. 1
    TS sient. (staronzât a forme di côl) buno- -buno
    • bunocefalo, bunocefal [cè]
    • bunodonte, bunodont