Dizionari Talian Furlan

brunire v.tr.

  1. 1
    v.tr. [TS] metal. (someti a procès di brunidure, ven a stâi tratâ un metal par protezilu di ossidazion metintji sore un strât di ossit di sulfûr) brunî, imbrunî, bronzâ
    • brunire il rame, brunî il ram
    2
    v.tr. [BU] (scurî un metal) brunî, altr.trad. imbrunî, scurî
    (lustrâ e slissâ une superficie) lustrâ, altr.trad. slissâ