Dizionari Talian Furlan

bruciarsi v.pronom.intr., v.pronom.tr.

  1. 1a
    v.pronom.intr. [FO] (brusâ, ardi tal fûc) brusâsi, altr.trad. ardi, brusâ
    • si è bruciata la casa nell'incendio, la cjase si è brusade tal fûc
    1b
    v.pronom.intr. [FO] (dal mangjâ, ruvinâsi par vie dal fûc) brusâsi
    • la torta si è bruciata, la torte si è brusade
    1c
    v.pronom.intr. [FO] (di lampadine, finî di funzionâ, spec. pal frui) brusâsi, altr.trad. fulminâsi
    • la lampadina della camera si è bruciata, la lampadine de cjamare si è brusade
    2
    v.pronom.intr., v.pronom.tr. [FO] (cjapâ une scotade) sbrovâsi, scotâsi, brusâsi, altr.trad. ustionâsi
    • non stare troppo al sole perché ti potresti bruciare, no stâ a stâ masse tal soreli che tu podaressis scotâti
    3
    v.pronom.intr. [FO] (secjâsi par vie dal cjalt o dal frêt) brusâsi, incandîsi, altr.trad. secjâsi
    • con la brina si possono bruciare le piantine, cu la zulugne si puedin brusâ lis plantutis
    4
    v.pronom.intr. [CO] fig. (gjavâsi ogni pussibilitât di sucès) brusâsi
    • a causa di quel brutto affare si è bruciato la carriera, par vie di che brute facende si è brusât la cariere