Dizionari Talian Furlan

briganteggiare v.intr.

  1. 1
    v.intr. [CO] (fâ il brigant, il bandît, il sassin di strade)
    • i mercenari, abbandonati dal loro capitano, si dedicavano a briganteggiare, i mercenaris, lassâts dal lôr cjapitani, si jerin metûts a fâ di brigants
    (puartâsi tant che un brigant)
    • il regime permetteva alla polizia di fare qualsiasi cosa, anche di briganteggiare, il regjim al permeteve ae polizie di fâ cualsisei robe, ancje di robâ