Dizionari Talian Furlan

brigante 1 s.m.

  1. 1a
    s.m. [TS] stor. (om armât che al aparten a une piçule compagnie di venture) brigant
    (aderent al moviment dal brigantaç dei Italie meridionâl dai agns 60 dal Votcent) brigant
    1b
    s.m. [CO] (une volte, cui che al viveve di rapinis intes campagnis o in mont) brigant, bandît, sassin di strade, altr.trad. ladron, sassin
    1c
    s.m. [CO] (pôc di bon, persone che al è miôr stâ lontans di jê) brigant, ferabut, ladron, sassin, ligjere, cjamoie
    1d
    s.m. [CO] fam., scherç. (persone scaltre) brigant, altr.trad. birbant
    • che brigante! ha fregato tutti di nuovo, ce brigant! al à freolât ducj une altre volte
    (di frut, discul e canaiot) brigant, birbant, altr.trad. birbant
    • quel ragazzo è un vero brigante, chel frut al è un vêr birbant