Dizionari Talian Furlan

brancata s.f.

  1. 1
    s.f. [BU] (colp dât cu la çate o cu la sgrife) gafade, sgrifade
    • il gatto ha preso il topo con una brancata, il gjat al à cjapât la surîs cuntune sgrifade
    2
    s.f. [RE] set. (cuantitât cjapade cuntune man) grampe, grampade, brancade
    • una brancata di stecchi per accendere il fuoco, une grampe di stecs par piâ il fûc
    3
    s.f. [LE] (vt. branco)